tag:blogger.com,1999:blog-74774845012737133942024-03-18T21:49:53.653-06:00Poesia Palavra LetraAndréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.comBlogger227125tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-4975155727650672152012-05-18T10:07:00.002-06:002012-05-18T10:07:44.794-06:00vídeo - Dom Quixote<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxjhuV4vd7yfQy7aiuKqCn2xhCQNQsI2k81WJmX2xfUX3EzIQuv8JB3Zt8lXntV3gEUhWoiwvae6uFZqqkWvg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-83742030070005520442012-03-19T18:06:00.002-06:002012-03-19T18:06:12.616-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcjAcFOGtAxjhIGFHUnaoDcNwAEbzZOtYMv72NHe9vgg9E863NxfVi4rJkTYo6cqvEHUPGwnurgzLsOhuPp6HP2LH6o2BehysM9kx7OJpYZzlVxACQRbMEW3KilAdFNlsnY9IYri1tlG8/s1600/mafalda.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcjAcFOGtAxjhIGFHUnaoDcNwAEbzZOtYMv72NHe9vgg9E863NxfVi4rJkTYo6cqvEHUPGwnurgzLsOhuPp6HP2LH6o2BehysM9kx7OJpYZzlVxACQRbMEW3KilAdFNlsnY9IYri1tlG8/s400/mafalda.jpg" width="400" /></a></div><br />
</div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-18614710999760328032012-03-12T16:52:00.000-06:002012-03-12T16:52:51.618-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: white; font-family: Trebuchet, 'Trebuchet MS', Arial, sans-serif; line-height: 20px; text-align: justify;">"O amor deseja um bem imenso para outra vida, não importa o texto, o contexto, os calendários, os relógios todos do mundo. É capaz de muita coisa só pra ver um sorriso de verdade acontecer no rosto amado. Quer ver o outro feliz. E não pode ferir sem ferir-se também. Sem ferir-se junto."</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Trebuchet, 'Trebuchet MS', Arial, sans-serif; line-height: 20px; text-align: justify;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8k7Cz4_VE54BHzd3-wYuF8LqhPxIX6RuysFpTV6Sda01HsS8b386C1NLDG7O7x7hOo2PriuBkFalc75RFobp976vJMxpxaO6J2rkXpe7DEPR_2dmFzyCYlnChXQkrXlGWacgSWIsZwcc/s1600/sozinha.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8k7Cz4_VE54BHzd3-wYuF8LqhPxIX6RuysFpTV6Sda01HsS8b386C1NLDG7O7x7hOo2PriuBkFalc75RFobp976vJMxpxaO6J2rkXpe7DEPR_2dmFzyCYlnChXQkrXlGWacgSWIsZwcc/s400/sozinha.jpg" width="400" /></a></div><span style="background-color: white; font-family: Trebuchet, 'Trebuchet MS', Arial, sans-serif; line-height: 20px; text-align: justify;">Ana Jácomo</span></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-243350993126022992012-02-07T15:49:00.001-06:002012-02-07T15:50:26.853-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><i>"Frases e Textos para Compartilhar</i></span></div><i><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"></span></i><br />
<div style="text-align: center;"><i><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;">A alma é uma borboleta...</span></i></div><i><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: center;">há um instante em que uma voz</div></span><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: center;">nos diz que chegou o momento</div></span><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><div style="text-align: center;">de uma grande metamorfose."</div></span></i><br />
<div><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><i> </i> Rubem Alves</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAHS0bqfK1hi3g-oyt0gdY-hQ1J-zoOS69wWbwF0iy8RMOKLBsbCW-RW7-uDH-H8J2IFNVu5CUEbslMs1a-zJ4yoyazMKKwzf8aUmAWtI6cdS9P1EnyNGrFiC7Anl0NhCvifkG4_T9psE/s1600/livros+e+rosas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAHS0bqfK1hi3g-oyt0gdY-hQ1J-zoOS69wWbwF0iy8RMOKLBsbCW-RW7-uDH-H8J2IFNVu5CUEbslMs1a-zJ4yoyazMKKwzf8aUmAWtI6cdS9P1EnyNGrFiC7Anl0NhCvifkG4_T9psE/s400/livros+e+rosas.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: -webkit-auto;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-size: 19px;"><br />
</span></span></div></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-51287994212742966352012-01-20T15:03:00.000-06:002012-01-20T15:03:41.876-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: white; color: grey; line-height: 12px;"><b><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u><i><br />
</i></u></span></b></span><br />
<span style="background-color: white; color: grey; line-height: 12px;"><b><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u><i><br />
</i></u></span></b></span><br />
<span style="background-color: white; line-height: 12px;"><b><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u><i>“Tem uma felicidade mansa por dentro, devagarinho.</i></u></span></b></span><br />
<span style="background-color: white; line-height: 12px;"><b><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u><i><br />
</i></u></span></b></span><br />
<span style="background-color: white; line-height: 12px;"><b><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u><i> A casa bonita. Os dias bonitos. A roseira bonita. (…) As </i></u></span></b></span><br />
<span style="background-color: white; line-height: 12px;"><b><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u><i><br />
</i></u></span></b></span><br />
<span style="background-color: white; line-height: 12px;"><b><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><u><i>coisas vão dar certo.” </i></u></span></b></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 12px;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 12px;"><i>•Caio Fernando Abreu.</i></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 12px;"><i><br />
</i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixTPX6feCM9Ki-oj_-RjwWsIHK1gIFKf-0DJFY-VTKvo1f9ulGu1o0-B0RCm4ek6QXAtDV3RWHa5JKLiDRTufFAUa6W_VWWRW6DzthNliHdudmmc_WJzrQKuB_nHTe4WLF6rv6yoZ7uzg/s1600/borboleta.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixTPX6feCM9Ki-oj_-RjwWsIHK1gIFKf-0DJFY-VTKvo1f9ulGu1o0-B0RCm4ek6QXAtDV3RWHa5JKLiDRTufFAUa6W_VWWRW6DzthNliHdudmmc_WJzrQKuB_nHTe4WLF6rv6yoZ7uzg/s400/borboleta.jpg" width="400" /></a></div><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 12px;"><i><br />
</i></span></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-82791270173002573322012-01-17T14:48:00.000-06:002012-01-17T14:48:28.565-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;">"Não queremos perder, nem deveríamos perder: saúde, pessoas, posição, dignidade ou confiança. Mas perder e ganhar faz parte do nosso processo de humanização."</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><br />
</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;">Lya Luft</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCdDIDVBY0slwh0Arw3jQgQJl9N5ddM2tN4m8_nkknw5G9qDVd6_9mVUKzFY3yIl8f08O-Wj3T__mEtCzpaEWzb4fQEFyMPpuz188XBFGTBM2k8jcvcS8QSvHzsVOlwPRNoLL95d4wv1M/s1600/perder.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCdDIDVBY0slwh0Arw3jQgQJl9N5ddM2tN4m8_nkknw5G9qDVd6_9mVUKzFY3yIl8f08O-Wj3T__mEtCzpaEWzb4fQEFyMPpuz188XBFGTBM2k8jcvcS8QSvHzsVOlwPRNoLL95d4wv1M/s400/perder.jpg" width="400" /></a></div><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><br />
</span></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-47788429756110072312012-01-04T17:01:00.000-06:002012-01-04T17:01:10.063-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: -webkit-auto;"><span style="font-size: large;"><i>" Cada qual sabe amar a seu modo; o modo, pouco importa; o essencial é que saiba amar."</i></span></span><br />
<span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><br />
</span><br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">Machado de Assis</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-VV-GMjassq4/TwTaKeI10qI/AAAAAAAAAl4/APAfaBF-iCk/s1600/amor.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="http://1.bp.blogspot.com/-VV-GMjassq4/TwTaKeI10qI/AAAAAAAAAl4/APAfaBF-iCk/s640/amor.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><br />
</span></div></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-28669736655831153582011-12-30T14:27:00.000-06:002011-12-30T14:27:28.501-06:00Feliz 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-size: x-large;"><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-uULe-CAFIQw/Tv4enNsBS5I/AAAAAAAAAls/pUgilTpwCq4/s1600/ceu+azul.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="333" src="http://4.bp.blogspot.com/-uULe-CAFIQw/Tv4enNsBS5I/AAAAAAAAAls/pUgilTpwCq4/s400/ceu+azul.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-size: x-large;"><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;">“</span><span style="background-color: white; line-height: 14px;"><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Quando janeiro vier, de tão azul, o céu </span></span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: x-large;"><span style="background-color: white; line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: x-large;"><span style="background-color: white; line-height: 14px;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: x-large;"><span style="background-color: white; line-height: 14px;">parecerá pintado. E que seja doce!”</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;" /><span style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><span style="font-size: large;">Caio F. Abreu</span></span> </div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-64376763874313327322011-12-16T19:33:00.000-06:002011-12-16T19:33:28.691-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;">"Será possível, então, um triunfo no amor? Sim. Mas ele não se encontra no final do caminho: não na partida, não na chegada, mas na travessia."</span><div><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><br />
</span></div><div style="text-align: right;"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;">Rubem Alves</span></div><div style="text-align: right;"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9n3fM2KZafx7cWomWwAqwHzF3KWvGmr5dENI3U9eppUAgKCP8bc6QVAQqcMjGoyDqp_uYAW6KWaBlGXnmvGnjag-oO0R38IYXxhjig7fTy1k-eOYvX0dUgmVzGFrnzJRqsfDtO-ZgIwo/s1600/Amor-Tumblr-sol.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9n3fM2KZafx7cWomWwAqwHzF3KWvGmr5dENI3U9eppUAgKCP8bc6QVAQqcMjGoyDqp_uYAW6KWaBlGXnmvGnjag-oO0R38IYXxhjig7fTy1k-eOYvX0dUgmVzGFrnzJRqsfDtO-ZgIwo/s640/Amor-Tumblr-sol.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: right;"><span style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px; text-align: -webkit-auto;"><br />
</span></div></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-84972221222944919022011-11-21T11:04:00.000-06:002011-11-21T11:04:39.670-06:00DOM CASMURRO - Roteiro de estudo - 7ª série/ 8º ano<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="entry" style="font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Calibri, Arial, Helvetica, Sans, FreeSans, Jamrul, Garuda, Kalimati; line-height: 1.4em; text-align: justify;"><div class="MsoNormal" style="margin-left: 9pt; text-indent: 0cm;"><i><span class="apple-style-span"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;">Caros alunos, </span></span></b></span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">ler Machado de Assis é muito mais do que uma obrigação; é um modo de compreender melhor a sociedade na qual vivemos e da qual usufruímos. Valores éticos e morais muitas vezes são relativizados. E foi essa máscara que Machado de Assis levantou com destreza, bom humor e ceticismo.</span></b></span><span class="Apple-style-span" style="color: #444444;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> </span></b></span></span></i></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; font-size: 12px; margin-left: 9pt; text-indent: 0cm;"><span class="apple-style-span"><b><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"><br />
</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; font-size: 12px; margin-left: 9pt; text-indent: 0cm;"><span class="apple-style-span"><b><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"><img src="http://oglobo.globo.com/fotos/2008/11/21/21_MHG_CAPITU1.jpg" /></span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; font-size: 12px; margin-left: 9pt; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"><b><br />
</b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12px; margin-left: 9pt; text-indent: 0cm;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="apple-style-span"><b><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #e06666;">1.<span style="font: normal normal normal 7pt/normal 'Times New Roman';"> </span></span></span></b></span><span class="apple-style-span"><b><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"><span class="Apple-style-span" style="color: #e06666;">Enredo</span></span></b></span><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Vivendo no Engenho Novo, um subúrbio da cidade do RJ, quase recluso em sua casa, construída segundo o molde da que fora a de sua infância, na Rua de Matacavalos, Bento de Albuquerque Santiago, ,com cerca de 54 anos e conhecido pela alcunha de Dom Casmurro por seu gosto pelo isolamento , decide escrever sua vida.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Alternando a narração dos fatos passados com a reflexão sobre os mesmos, no presente, o protagonista/narrador informa ter nascido em 1842 e ser filho de Pedro de Albuquerque Santiago e de <u>D. Maria da Glória </u>Fernandes Santiago. O pai, dono de uma fazenda em Itaguaí, mudara-se para a cidade do RJ por volta de l844, ao ser eleito deputado. Alguns anos depois falece e a viúva, preferindo ficar na cidade a retornar a Itaguaí, vende a fazendola e os escravos, aplica o dinheiro em imóveis e apólices e passa a viver de rendas, permanecendo na casa de Matacavalos, onde vivera com o marido desde as mudança para o RJ.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">A vida do <b><u>protagonista/narrador</u></b> transcorre sem maiores incidentes até a 'célebre tarde de novembro' de 1857, quando, ao entrar em casa, ouve pronunciarem seu nome e esconde-se rapidamente atrás da porta. Na conversa entre sua mãe e o agregado<u>José Dias,</u> que morava com a família desde os tempos de Itaguaí, Bentinho, como era então chamado, fica sabendo que sua mãe se mantém firme na intenção de colocá-lo no seminário a fim de seguir a carreira eclesiástica, segunda promessa que fizera a Deus caso tivesse um segundo filho varão, já que o primeiro morrera ao nascer.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Bentinho, que há muito tinha conhecimento das intenções de sua mãe, sofre violento abalo pois fica sabendo que a reativação da promessa, que parecia esquecida, devia-se ao fato de José Dias ter informado D. Glória a respeito de seu incipiente namoro com Capitolina Pádua, que morava na casa ao lado. <u>Capitu</u>, como era chamada, tinha então catorze anos e era filha de um tal de Pádua, burocrata de uma repartição do Ministério da Guerra. A proximidade, a convivência e a idade haviam feito com que os dois adolescentes criassem afeição um pelo outro. D. Glória, ao saber disto, fica alarmada e decide apressar o cumprimento da promessa. Os planos de Capitu, informada do assunto, e Bentinho para, com a ajuda de José Dias, impedir que D. Glória cumprisse a decisão ou, pelo menos, a adiasse, fracassam. Como último recurso, o próprio Bentinho revela à mãe não ter vocação, o que também não a faz voltar atrás.<u>Tio Cosme</u>, um viúvo, irmão de D. Glória e advogado aposentado, que vivia na casa desde que seu cunhado falecera, e a prima <u>Justina</u>, também viúva, que, há muitos anos, morava com a mãe de Bentinho, procuram não se envolver no problema. Assim, a última palavra fica com D.Glória, que, com o apoio do padre Cabral, um amigo de tio Cosme, decide finalmente cumprir a promessa e o envia ao seminário, prometendo, contudo, que se dentro de dois anos não revelasse vocação para o sacerdócio estaria livre para seguir outra carreira. Antes da partida de Bentinho, este e Capitu juram casar-se.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">No seminário, Bentinho conhece <u>Ezequiel </u>de Souza Escobar, filho de um advogado de Curitiba. Os dois tornam-se amigos e confidentes. Em um fim de semana <st1:personname productid="em que Bentinho" w:st="on">em que Bentinho</st1:personname> visita D. Glória, Escobar o acompanha e é apresentado a todos, inclusive a Capitu. Esta, depois da partida de Bentinho, começara a frequentar assiduamente a casa de D.Glória, do que nascera aos poucos grande afeição recíproca, a ponto de D.Glória começar a pensar que se Bentinho se apaixonasse por Capitu e casasse com ela a questão da promessa estaria resolvida a contento de todos, pois Bentinho, que a quebraria, não a fizera, e ela, que a fizera, não a quebraria.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Enquanto isto, Bentinho continuava seus esforços junto a José Dias, que, tendo fracassado em seu plano de fazê-lo estudar medicina na Europa, sugeria agora que ambos fossem a Roma pedir ao Papa a revogação da promessa. A solução definitiva, contudo, partiu de Escobar. Segundo este, D. Glória prometera a Deus dar-lhe um sacerdote, mas isto não queria dizer que o mesmo deveria ser necessariamente seu filho. Sugeriu então que ela adotasse algum órfão e lhe custeasse os estudos. D. Glória consultou o <u>padre Cabral</u>, este foi consultar o bispo e a solução foi considerada satisfatória. </span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Livre do problema, Bentinho deixa o seminário com cerca de 17 anos e vai para São Paulo estudar, tornando-se cinco anos depois, o advogado Bento de Albuquerque Santiago. Por sua parte, Escobar, que também saíra do seminário, tornara-se um comerciante bem-sucedido, vindo a casar com <u>Sancha</u>, amiga e colega de escola de Capitu. Em l865, Bento e Capitu finalmente casam-se, passando a morar no bairro da Glória. O escritório de advogacia progride e a felicidade do casal seria completa não fosse a demora em nascer um filho. Isto faz com que ambos sintam inveja de Escobar e Sancha, que tinham tido uma filha, batizada com o nome de <u>Capitolina</u>. Depois de alguns anos, nasce <u>Ezequiel</u>, assim chamado para retribuir a gentileza do casal de amigos, que dera à filha o nome da amiga de Sancha.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Ezequiel revela-se muito cedo uma criança inquieta e curiosa, tornando-se a alegria dos pais e servindo para estreitar ainda mais as relações de amizade entre os dois casais. A partir do momento <st1:personname productid="em que Escobar" w:st="on">em que Escobar</st1:personname> e a Sancha, que moravam em Andaraí, resolvem fixar residência no Flamengo, a convivência entre as duas famílias torna-se completa e os pais chegam a falar na possibilidade de Ezequiel e Capitulazinha, como era chamada a pequena Capitolina, virem a se casar.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Em 1871 Escobar, que gostava de nadar, morre afogado. No enterro, Capitu, que amparava Sancha, olha tão fixamente e com tal expressão para Escobar morto que Bento fica abalado e quase não consegue pronunciar o discurso fúnebre. A perturbação, contudo, desaparece rapidamente. Sancha retira-se em seguida para a casa dos parentes no Paraná, o escritório de Bento continua a progredir e a união entre o casal segue crescendo. Até o momento em que, cerca de um ano depois, advertido pela própria Capitu, Bento começa a perceber as semelhanças de Ezequiel com Escobar. À medida que o menino cresce, estas semelhanças aumentam a tal ponto que em Ezequiel parece ressurgir fisicamente o velho companheiro de seminário.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">As relações entre Bento e Capitu deterioram-se rapidamente. A solução de colocar Ezequiel num internato não se revela eficaz, já que Bento não suportar mais ver o filho, o qual por sua vez, se apega a ele cada vez mais, tornando a situação ainda mais crítica.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Num gesto extremo, Bento decide suicidar-se com veneno, colocado numa xícara de café. Interrompido pela chegada de Ezequiel, altera intempestivamente seu plano e decide dar o café envenenado ao filho mas, no último instante, recua e em seguida desabafa, dizendo a Ezequiel que não é seu pai. Nesse momento Capitu entra na sala e quer saber o que está acontecendo. Bento repete que não é pai de Ezequiel e Capitu exige que diga por que pensa assim. Apesar de Bento não conseguir expor claramente suas idéias, Capitu diz saber que a origem de tudo é a casualidade da semelhança, argumentando em seguida que tudo se deve à vontade de Deus. Capitu retira-se e vai à missa com o filho. Bento desiste do suicídio.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Durante a discussão fica decidido que a separação seria o melhor caminho. Para manter as aparências, o casal parte pouco depois rumo à Europa, acompanhado do filho. Bento retorna a seguir, sozinho. Trocam algumas cartas e Bento viaja outras vezes à Europa, sempre com o objetivo de manter as aparências, mas nunca mais chega a encontrar-se com Capitu. Tempos depois morrem D.Glória e José Dias.</span><br />
<span class="apple-style-span">Bento retira-se para o Engenho Novo. Ali, certo dia, recebe a visita de Ezequiel de Albuquerque Santiago, que era então a imagem perfeita de seu velho colega de seminário. Capitu morrera e fora enterrada na Europa. Ezequiel permanece alguns meses no RJ e depois parte para uma viagem de estudos científicos no Oriente Médio, já que era apaixonado da arqueologia. Onze meses depois morre de uma febre tifóide em Jerusalém e é ali enterrado.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Mortos todos, familiares e velhos conhecidos, Bento/Dom Casmurro fecha-se em si próprio, mas não se isola e encontra muitas amigas que o consolam. Jamais, porém, alguma delas o faz esquecer a primeira amada de seu coração, que o traíra (ou não?) com seu melhor amigo. Assim quisera o destino. E para esquecer tudo, nada melhor que escrever, segundo decide, uma História dos subúrbios do Rio de Janeiro.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #e06666;">2. Personagens principais</span></b></span><b><br />
</b><br />
<span class="apple-style-span">Bentinho/Dom Casmurro</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Dividido entre a saudade da juventude irrecuperável e a meditação sobre seu caminho existencial, Bento Santiago ora manifesta certa condescendência diante do espetáculo do mundo, apreciando certos prazeres da vida, ora demonstra seu desencanto em reflexões melancólicas sobre a realidade. Este último sentimento, que domina a fase de maturidade do protagonista/narrador, acaba dando o tom a todo o romance. Consciente de sua ingenuidade no passado, não exacerba seu pessimismo e se mantém num equilíbrio filosófico que lhe permite assimilar as lições da vida e viver com certa paz interior. Em termos estritamente pessoais, Bento Santiago é um homem que pagou o preço de sua existência e aparou o suficiente os golpes do destino para poder ordenar a realidade e manter sua identidade. Em termos sociais, é o membro de uma classe superior para quem tudo se resume, na vida, em saber salvar as posses e as aparências, o que, em última instância, é a mesma coisa.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Capitu</span><br />
<span class="apple-style-span">Mudando de classe social através das armas da inteligência e da sensualidade, Capitu, com seus 'olhos de cigana oblíqua e dissimulada', se perde - para o protagonista/narrador - em virtude de um autocontrole pouco desenvolvido, isto é, em virtude de não submeter-se aos limites impostos pela condição social a que ascendera. Mostra-se capaz de envolver Bentinho mas incapaz de dominar o mundo em que passa a integrar-se após seu casamento.<o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12px; margin-left: 18pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12px; margin-left: 18pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="apple-style-span"><b><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"> </span></b></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;">Escobar</span></span></span><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><br />
<span class="apple-style-span"><br />
</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12px; margin-left: 18pt;"><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="apple-style-span">Com um perfil pouco desenvolvido no romance, Escobar é, em síntese, um homem de ação, pouco dado a especulações sobre o mundo. Sua carreira de comerciante e seu gosto pelo esporte - que o leva à morte - o contrapõem a Bento Santiago. É um personagem simples e linear, o que o configura como um perfeito parceiro de traição.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Sancha</span><br />
<span class="apple-style-span">Mais limitada e menos vital que Capitu, Sancha é seu oposto, como fica claro no fugaz incidente com Bento Santiago, quando ela recusa a dar o passo que levaria além dos limites impostos à sua condição de mulher casada.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">D. Glória</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Uma boa criatura, descendente de famílias tradicionais da aristocracia mineira e paulista, D. Glória se atém rigidamente às normas do grupo social e, apesar de ser ainda bela e jovem ao tornar-se viúva, recusa qualquer outro tipo de ligação com homens, dedicando-se às tarefas de administrar os bens, cuidar do lar e educar o filho. Como diz o protagonista/narrador, 'teimava em esconder os saldos da juventude, por mais que a natureza quisesse preservá-la da ação do tempo'. É a figura clássica da matrona ilibada e inatacável.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">José Dias</span><br />
<span class="apple-style-span">Amante dos superlativos e da bajulação, as convicções de José Dias oscilam de acordo com os interesses dos membros da família a que se agregara. Neste personagem, Machado de Assis traça um perfil magistral de um grupo social típico da sociedade escravocrata brasileira do séc. XIX: o homem livre, mas sem posses, que, tanto por seu próprio interesse quanto por interesse da classe proprietária, integra-se em um clã e perde a própria identidade em troca dos favores que o mantêm vivo, livre e desfrutando de certo status social.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span">Padre Cabral</span><br />
<span class="apple-style-span">Apesar de ocupar um lugar discreto na obra, o padre Cabral encarna, claramente, a Igreja como instituição, como um núcleo de poder que, em plano secundário mas com certa importância, caracterizava a sociedade brasileira do séc. XIX, particularmente antes da República, a partir da qual separaram-se Igreja e Estado.</span><br />
<br />
<span class="apple-style-span"><b><span class="Apple-style-span" style="color: #e06666;">3. Estrutura narrativa</span></b></span><b><br />
</b><br />
<span class="apple-style-span">Em 218 capítulos, geralmente bastante curtos, Dom Casmurro é a narração, feita em primeira pessoa pelo próprio protagonista, da vida de Bento de Albuquerque Santiago, o Bentinho. A trajetória existencial recomposta vai do ano de 1857 até meados da década de 1890, quando o narrador, já quinquagenário, se debruça sobre o passado, apresentando-o e, ao mesmo tempo, analisando-o à distância, do que resulta uma estrutura narrativa em que se alternam a narração da ação e a reflexão sobre a mesma, ambas tendo por palco o RJ da segunda</span><span class="apple-converted-space"> </span><span class="apple-style-span">de do séc. XIX.</span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-color: black; font-size: 12px; margin-left: 18pt;"><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"><img height="420" src="http://www.rodrigoghedin.com.br/blog/wp-content/uploads/2008/12/capitu-e-bentinho.jpg" width="640" /><br />
</span><span style="font-family: 'Comic Sans MS'; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div><div style="background-color: black; font-size: 12px;"></div><div style="background-color: black; clear: both; font-size: 12px;"></div></div><div class="postmetadata" style="background-color: black; clear: both; color: #777777; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Calibri, Arial, Helvetica, Sans, FreeSans, Jamrul, Garuda, Kalimati; font-size: 9px; font-style: italic; list-style-type: none; min-height: 14px; padding-bottom: 5px; padding-left: 5px; padding-right: 5px; padding-top: 5px;">Category <a href="http://poesiapalavraletra.blogspot.com/search/label/LITERATURA" rel="tag" style="color: black; text-decoration: none;" title="View all posts in LITERATURA">LITERATURA</a></div><span class="post-icons" style="background-color: black; font-family: 'Lucida Grande', 'Lucida Sans Unicode', Calibri, Arial, Helvetica, Sans, FreeSans, Jamrul, Garuda, Kalimati; font-size: 12px; text-align: justify;"><span class="item-control blog-admin pid-1977042180" style="display: inline;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=7477484501273713394&postID=6430700070034495925&from=pencil" style="color: black; text-decoration: none !important;" title="Editar postagem"><img alt="" class="icon-action" height="18" src="http://www.blogger.com/img/icon18_edit_allbkg.gif" style="border-bottom-style: none !important; border-color: initial; border-left-style: none !important; border-right-style: none !important; border-top-style: none !important; border-width: initial; margin-bottom: 0px !important; margin-left: 0.5em !important; margin-right: 0px !important; margin-top: 0px !important; vertical-align: middle;" width="18" /></a></span></span></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-16580412721713896652011-10-29T11:36:00.000-06:002011-10-29T11:36:42.096-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtuCTylsMFn5YJ-Ys0uWrwPHqNdiSSbxa1oj5PwE4FMJLfFtiq60dARMp5Co7PElj5v2KSel5q4pW5tLbKS7kLnzbmKY-EuHPhLRh3NLdlikP4lIYypDKRY1l9SiqbP_jK0r1GD30AI1c/s1600/eu+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtuCTylsMFn5YJ-Ys0uWrwPHqNdiSSbxa1oj5PwE4FMJLfFtiq60dARMp5Co7PElj5v2KSel5q4pW5tLbKS7kLnzbmKY-EuHPhLRh3NLdlikP4lIYypDKRY1l9SiqbP_jK0r1GD30AI1c/s400/eu+3.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><div><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><br />
</span></div>"A vida é maravilhosa, mesmo quando dolorida. Eu gostaria que na correria da época atual a gente pudesse se permitir, criar, uma pequena ilha de contemplação, de autocontemplação, de onde se pudesse ver melhor todas as coisas: com mais generosidade, mais otimismo, mais respeito, mais silêncio, mais prazer. Mais senso da própria dignidade, não importando idade, dinheiro, cor, posição, crença. Não importando nada."</span><div><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><br />
</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;">Lya Luft</span></div></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-28598487224692216732011-10-22T11:36:00.000-06:002011-10-22T11:36:42.455-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiksKU6upv_QStpaTymAd0HXM-nZ9s9JiBccbYLzDeafzyj9bOKSQza9H9W8_LdVo0ZkzzgIDcYvxhpOTwvXXCJRfZIWUQwAE4OZ_gCciq0GNHyH4vwI4sJqH_6vy14JN-UKdbQNzrSfEY/s1600/foto+junior.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiksKU6upv_QStpaTymAd0HXM-nZ9s9JiBccbYLzDeafzyj9bOKSQza9H9W8_LdVo0ZkzzgIDcYvxhpOTwvXXCJRfZIWUQwAE4OZ_gCciq0GNHyH4vwI4sJqH_6vy14JN-UKdbQNzrSfEY/s400/foto+junior.jpg" width="400" /></a></div>"Quero a vida sempre assim, com você perto de mim..."<br />
Feliz Aniversário! Amo você!</div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-51254841190179916222011-10-18T13:28:00.000-06:002011-10-18T13:28:00.970-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; line-height: 18px;"></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">"Quando me surpreendo ao fundo do espelho assusto-me. Mal posso acreditar que tenho limites, que sou recortada e definida. Sinto-me espalhada no ar, pensando dentro das criaturas, vivendo nas coisas além de mim mesma."</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Clarice Lispector</span></div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9dBzcRiz-nA04VfIRak4r4Zgli9uNEOBeVv4R1bCfXAwlePab61-VTkBgH5tVN6hyuO5pJ4mKxlAXYHP9goKbx4oo0PBI1LLbHeDDJ2a7V4jjWXeX66CL01_0lqnUXqhnfss_BdN4aw/s1600/silencio3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9dBzcRiz-nA04VfIRak4r4Zgli9uNEOBeVv4R1bCfXAwlePab61-VTkBgH5tVN6hyuO5pJ4mKxlAXYHP9goKbx4oo0PBI1LLbHeDDJ2a7V4jjWXeX66CL01_0lqnUXqhnfss_BdN4aw/s400/silencio3.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-54301458786908039212011-10-03T12:02:00.000-06:002011-10-03T12:02:19.785-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span></i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTRbplIi2tsRJKV4Vz_eRCtnCp8EPYUimMKAgDqsrRp3_BRuZzxKg1AGZo_PcpT9KYxAhOW0lkXsxXKpbd5jHDl2xS8i7HbsLUKloJvxZ3FhwbnXZswFdwrruPa5JHbDr0w4Jr8a56nc0/s1600/f%25C3%25A91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTRbplIi2tsRJKV4Vz_eRCtnCp8EPYUimMKAgDqsrRp3_BRuZzxKg1AGZo_PcpT9KYxAhOW0lkXsxXKpbd5jHDl2xS8i7HbsLUKloJvxZ3FhwbnXZswFdwrruPa5JHbDr0w4Jr8a56nc0/s400/f%25C3%25A91.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">“</span>Na fé, eu sou capaz de me dizer, com amorosa humildade, que grande parte das vezes eu </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i><br />
</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i>não sei o que é melhor pra mim. Eu não sei, mas Deus sabe. Eu não sei, mas minha alma </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i><br />
</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i>sabe. Então, faço o que me cabe e entrego, mesmo quando, por força do hábito, eu ainda </i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i><br />
</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i>dê </i></span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i>uma piscadinha pra Deus e lhe diga: Tomara que as nossas vontades coincidam.”</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br />
</span></i></span><br />
<i><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;">CFA</span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"> </span></i><br />
<i><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><br />
</span></i><br />
<i><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; line-height: 14px;"><br />
</span></i></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-26158142342030992972011-09-30T17:47:00.000-06:002011-09-30T17:47:00.373-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUpldZsMGmDsmY-asLWVX4Gw26cVwNB-y_ujYKkHekkm3lX5G1TniTIImkylA7oZ5AobOtx1YAec5wPH90HG2sGk61QFpqMJfo3gEPTWtggLdM6OIorieL-8rjUyHi9Exwez_i8Ue-NKY/s1600/sou+assim.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUpldZsMGmDsmY-asLWVX4Gw26cVwNB-y_ujYKkHekkm3lX5G1TniTIImkylA7oZ5AobOtx1YAec5wPH90HG2sGk61QFpqMJfo3gEPTWtggLdM6OIorieL-8rjUyHi9Exwez_i8Ue-NKY/s400/sou+assim.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: x-small;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 18px;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">'Não sou boa com números. Com frases-feitas. E com morais de história. Gosto do que me tira o fôlego. Venero o improvável. Almejo o quase impossível. Meu coração é livre, mesmo amando tanto. Tenho um ritmo que me complica. Uma vontade que não passa. Uma palavra que nunca dorme. Quer um bom desafio? Experimente gostar de mim. Não sou fácil. Não coleciono inimigos. Quase nunca estou pra ninguém. Mudo de humor conforme a lua. Me irrito fácil. Me desinteresso à toa. Tenho o desassossego dentro da bolsa. E um par de asas que nunca deixo. Às vezes, quando é tarde da noite, eu viajo. E - sem saber - busco respostas que não encontro aqui. Ontem, eu perdi um sonho. E acordei chorando, logo eu que adoro sorrir... Mas não tem nada, não. Bonito mesmo é essa coisa da vida: um dia, quando menos se espera, a gente se supera. E chega mais perto de ser quem - na verdade - a gente é.'</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Fernanda Mello</span></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-67556854027420439042011-09-19T17:02:00.001-06:002011-09-19T17:02:12.081-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, Tahoma, sans-serif; line-height: 15px;"><i></i></span><br />
<div style="padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<i><strong>“Que sopre esse vento que deve levar embora memórias e cansaços.”</strong></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV9VejH8bGBDgov_UvEJpA54sGXYe0S4ru4cHHH4qLBslza0BFNIYwj1Z-EGnWJ-yPr8wEOkNDQEt3gUB7XDxcu-Q4LBhZ_IOdq7XT5zYG_fdQaX8vYrABh7xO5UdkvqzzovSVcJceSlY/s1600/flores+4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="297" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV9VejH8bGBDgov_UvEJpA54sGXYe0S4ru4cHHH4qLBslza0BFNIYwj1Z-EGnWJ-yPr8wEOkNDQEt3gUB7XDxcu-Q4LBhZ_IOdq7XT5zYG_fdQaX8vYrABh7xO5UdkvqzzovSVcJceSlY/s400/flores+4.jpg" width="400" /></a></i></div>
<div style="margin-top: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<i>- Caio Fernando Abreu.</i></div>
</div>
Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-77388231257979090452011-09-15T14:10:00.002-06:002011-09-15T14:10:43.111-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; line-height: 18px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><br /></span></span></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; line-height: 18px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><br /></span></span></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; line-height: 18px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><br /></span></span></i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjERITOkLcvKKoSNT_2otMbAeKk2WMbfMES0f3GEj62aEkWvVbNt93qs_v9TW-4TjgkckDRPQW3W7MEqiN8Pt6xfFK0DrSauWxAhK4eoGHLu7iu36hvVgva768I33yhUpnd9pGKW2mos4Q/s1600/sozinha+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="333" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjERITOkLcvKKoSNT_2otMbAeKk2WMbfMES0f3GEj62aEkWvVbNt93qs_v9TW-4TjgkckDRPQW3W7MEqiN8Pt6xfFK0DrSauWxAhK4eoGHLu7iu36hvVgva768I33yhUpnd9pGKW2mos4Q/s400/sozinha+2.jpg" width="400" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; line-height: 18px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><br /></span></span></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small; font-style: italic;">"</span><i>Dor não tem nada haver com amargura.</i><br /><i>Acho que tudo que acontece é feito pra gente aprender cada vez mais,</i><br /><i>é pra ensinar a gente a viver.</i><i style="font-weight: bold;"> </i><i>Desdobrável. </i><br /><i>Cada dia mais rica de humanidade." </i></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-style: italic;"><br /></span><br /></span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; line-height: 18px;"><i><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-small;">Adélia Prado</span></i></span></div>
Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-2648369103843250102011-09-08T07:54:00.003-06:002011-09-08T07:54:41.228-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHYM2O9IFJpTnXQDpjKXCerHLTTGGEGwUHhMsKSruNzbz012cPC2TMby_HnqNfPEibK8HBvLKAmD4vy8wLNcg5YiwuqroWht-hElGwiS1zZITnX5NSJnXqowrk26IKDh6Ap6Ke0Nb0ygQ/s1600/cora%25C3%25A7%25C3%25B5es.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHYM2O9IFJpTnXQDpjKXCerHLTTGGEGwUHhMsKSruNzbz012cPC2TMby_HnqNfPEibK8HBvLKAmD4vy8wLNcg5YiwuqroWht-hElGwiS1zZITnX5NSJnXqowrk26IKDh6Ap6Ke0Nb0ygQ/s1600/cora%25C3%25A7%25C3%25B5es.jpg" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px;">"Amar cria raiz, sim. Cria, independentemente de ser verbalizado. Basta sentir o amor para que fiquemos dependentes dele, uma dependência boa, daquilo que nos faz sentir vivos."</span></div>
Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-2067728072023902542011-09-05T17:12:00.000-06:002011-09-05T17:12:06.848-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;">"... uma das coisas que aprendi é que se deve viver apesar de. Apesar de, se deve comer. Apesar de, se deve amar. Apesar de, se deve morrer. Inclusive muitas vezes é o próprio apesar de que nos empurra para a frente. Foi o apesar de que me deu uma angústia que insatisfeita foi a criadora de minha própria vida. Foi apesar de que parei na rua e fiquei olhando para você enquanto você esperava um táxi. E desde logo desejando você, esse teu corpo que nem sequer é bonito, mas é o corpo que eu quero. Mas quero inteira, com a alma também. Por isso, não faz mal que você não venha, espararei quanto tempo for preciso."</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT0lS2wMZXdiTWJOmD_kd9O7oHMYdyG6CSBCMyja_JfXpzTeVqv8G9gdXFSKyNgKu4OfKuDMko4_mQ-aquAnSny4Z2-KB9GfzLKXPIJPdHQJ6G7II_6MHr3jZZAjDhOp6_5dXvLB-rDyY/s1600/coracoes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT0lS2wMZXdiTWJOmD_kd9O7oHMYdyG6CSBCMyja_JfXpzTeVqv8G9gdXFSKyNgKu4OfKuDMko4_mQ-aquAnSny4Z2-KB9GfzLKXPIJPdHQJ6G7II_6MHr3jZZAjDhOp6_5dXvLB-rDyY/s400/coracoes.jpg" width="400" /></a></div>
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;">Clarice Lispector</span></div>
Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-4852938969417702422011-08-31T14:37:00.002-06:002011-08-31T14:37:44.817-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, Tahoma, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 15px;"></span><br />
<div style="padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<strong>"Hoje eu queria um abraço daqueles que te sufoca de tão apertado e te protege de tudo. Hoje eu só queria ouvir ‘eu-te-procurei-pra-saber-se-você-tá-bem’.”</strong></div>
<div style="margin-top: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
Caio Fernando Abreu.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6VYKd5ga04970GjjZ5lniXi2IosPKu_ZIAGv9J7Opl6qHn5tRxlxB1gmu23I9yjCbIkh2DvEmLHPaX9xPfTq1Z2kyeE_IVYdhZjPIS4LqlnXYHWLP6D_dcd6Wme77-fDKbeCTd3kRyKs/s1600/abra%25C3%25A7os.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6VYKd5ga04970GjjZ5lniXi2IosPKu_ZIAGv9J7Opl6qHn5tRxlxB1gmu23I9yjCbIkh2DvEmLHPaX9xPfTq1Z2kyeE_IVYdhZjPIS4LqlnXYHWLP6D_dcd6Wme77-fDKbeCTd3kRyKs/s400/abra%25C3%25A7os.gif" width="400" /></a></div>
<div style="margin-top: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<br /></div>
</div>
Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-89554433237481607142011-08-27T19:02:00.000-06:002011-08-27T19:02:33.676-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, Tahoma, sans-serif; line-height: 15px;"><i></i></span><br />
<div style="padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><i><strong>“Não crie arrependimentos por aquilo que não foi feito. Sejamos mais reais em nossas dores.”</strong></i></div><div style="font-size: 13px; margin-top: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><i> Fabrício Carpinejar</i></div><div style="font-size: 13px; margin-top: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><i><br />
</i></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: 13px; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPKcNSwdwhIPbgdOWCalO24z5aoCFSP5AE3AUaYq1ckFhfYVGdu77PdR_pzCVln3nxOB-LbD4qhs1otBF21r8xCVVuONGy6c4kK1Av0oZJxCZba0VVbDjEYjfMj70U8-gujboaPtmE6NY/s1600/sozinha.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPKcNSwdwhIPbgdOWCalO24z5aoCFSP5AE3AUaYq1ckFhfYVGdu77PdR_pzCVln3nxOB-LbD4qhs1otBF21r8xCVVuONGy6c4kK1Av0oZJxCZba0VVbDjEYjfMj70U8-gujboaPtmE6NY/s400/sozinha.jpg" width="400" /></a></i></div><div style="font-size: 13px; margin-top: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><i><br />
</i></div></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-64154238695355093322011-08-25T07:06:00.000-06:002011-08-25T07:06:08.088-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Verdana, Geneva, Tahoma, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 15px;"><i></i></span><br />
<div style="padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><i><strong>“Porque a vida segue. Mas o que foi bonito fica com toda a força. Mesmo que a gente tente apagar com outras coisas bonitas ou leves, certos momentos nem o tempo apaga”</strong></i></div><div style="margin-top: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: right;"><i> Caio Fernando Abreu</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvDEMZJSpzQelcOPjqE-eA1cUSjNXscZTO5CcgsNIQxYrORGDd8qooWj48hs6uGHvJr97bO9Vg5n2VWdmBbpeRD4az5D_hAAN1lFjatpZHQ50u21LiTVmvml7zsmUJyk4LdE3URKOp0Xs/s1600/baloes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="333" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvDEMZJSpzQelcOPjqE-eA1cUSjNXscZTO5CcgsNIQxYrORGDd8qooWj48hs6uGHvJr97bO9Vg5n2VWdmBbpeRD4az5D_hAAN1lFjatpZHQ50u21LiTVmvml7zsmUJyk4LdE3URKOp0Xs/s400/baloes.jpg" width="400" /></a></i></div><div style="margin-top: 10px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: right;"><i><br />
</i></div></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-52638641096088486822011-08-23T18:41:00.000-06:002011-08-23T18:41:44.829-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px;">"Há feridas que nunca curam, apenas se esquecem de doer."</span></div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Fabrício Carpinejar</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdGYT3egXnYW-WDV4E9jFu5U_eyDImZeAGSYi2kNJJRzR-1WDt4Vf4aRh8YFF1oYKdP4jcmVcvdDzmFnZLO5eRM_5wVHVuOwZCvIdlgJq97tPcDpJt9pR14heBexotoF3jjP_mtKN9oKA/s1600/coracao+preso.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdGYT3egXnYW-WDV4E9jFu5U_eyDImZeAGSYi2kNJJRzR-1WDt4Vf4aRh8YFF1oYKdP4jcmVcvdDzmFnZLO5eRM_5wVHVuOwZCvIdlgJq97tPcDpJt9pR14heBexotoF3jjP_mtKN9oKA/s400/coracao+preso.jpg" width="394" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 19px;"><br />
</span></div></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-42085250076549500372011-08-12T17:31:00.000-06:002011-08-12T17:31:01.299-06:00Como se fosse o último - Ana Jácomo<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Trebuchet, 'Trebuchet MS', Arial, sans-serif; line-height: 20px;"><i></i></span><br />
<div style="text-align: justify;"><i><br />
</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br />
</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9dc0KPAPFQhbCMZYcmcjF-0ndJhZ3B55tDtGX-zJ4Rs3LI5zORkYT-suZKVY-YjSQFFVLDJU9_jTxXF6sil4lGdPr9C0R4FT75Ss62hppa-jggDWhv9Xw_cxtQYU3_9Xt7agYpej1CF0/s1600/abra%25C3%25A7os.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9dc0KPAPFQhbCMZYcmcjF-0ndJhZ3B55tDtGX-zJ4Rs3LI5zORkYT-suZKVY-YjSQFFVLDJU9_jTxXF6sil4lGdPr9C0R4FT75Ss62hppa-jggDWhv9Xw_cxtQYU3_9Xt7agYpej1CF0/s400/abra%25C3%25A7os.jpg" width="400" /></a></i></div><div style="text-align: justify;"><i>Quem dera eu aprendesse a viver cada dia como se fosse o último. O último para dizer “obrigada”. O último para dizer “me desculpa”. O último para dizer “eu te amo”. O último para abraçar cada pessoa amada com aquele abraço bom que faz um coração cantar para o outro. O último para apreciar a vida com o entusiasmo que não guarda nenhuma delícia nem ternura pra depois. O último para fazer as pazes. Para desfazer enganos. Para saborear com calma, como se me servissem um banquete, a preciosidade genuína que cada único respiro humano representa.</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br />
</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Quem dera eu aprendesse a viver cada dia como se fosse o último. O último pra esquecer tolices. O último para ignorar o que, no fim das contas, não tem a menor importância. O último para rir até o coração dançar. O último para chorar toda dor que não transbordou e virou nódoa no tecido da vida. O último para deixar o coração aprontar todas as artes que quiser. O último para ser útil em toda circunstância que me for possível. O último para não deixar o tempo escoar inutilmente entre os dedos das horas.</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br />
</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Quem dera eu aprendesse a viver cada dia como se fosse o último. O último para me maravilhar diante de cada expressão da natureza com o olhar demorado de quem olha pela primeira vez. O último para ouvir aquela música que acende sóis por toda a extensão da minha alma. O último para ler, de novo, o poema que diz tanto de mim que eu me sinto caber nos olhos do poeta que o escreveu. O último para desembaraçar os fios emaranhados dos medos que me acompanham.</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br />
</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Quem dera eu aprendesse a viver cada dia como se fosse o último. Eu não perderia uma chance para me presentear com os agrados que me nutrem. Eu criaria mais oportunidades para dizer o meu amor. Para expressar a minha admiração. Para destacar para cada pessoa a beleza singular que ela tem. Para compartilhar. Eu não adiaria delicadezas. Não pouparia compreensão. Não desperdiçaria energia com perigos imaginários e com uma série de bobagens que só me afastam da vida.</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br />
</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Quem dera eu aprendesse a viver cada dia como se fosse o último, porque pode ser.</i></div></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7477484501273713394.post-15547614139068198622011-08-11T11:31:00.000-06:002011-08-11T11:31:49.893-06:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i>"Assim como protegemos nossa felicidade, temos também que proteger nossa infelicidade. Não há nada mais desgastante do que uma alegria forçada. Se você está infeliz, recolha-se, não suba ao palco. Disfarçar a dor é dor ainda maior."</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;">Martha Medeiros</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgws4PLES26L8aGI9l1wYOVN64eQy1YGxFU3IB3Zsr12TxRKh7VfyXiSHJMjnbKmEhfy6cFnQPTACf_iXUuz6mqVoxeHS5yi0az2Lbpk3GXIK2ZL3_D75KEQTMgSVVCIvE8o_C6QFDzvmY/s1600/na+est4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgws4PLES26L8aGI9l1wYOVN64eQy1YGxFU3IB3Zsr12TxRKh7VfyXiSHJMjnbKmEhfy6cFnQPTACf_iXUuz6mqVoxeHS5yi0az2Lbpk3GXIK2ZL3_D75KEQTMgSVVCIvE8o_C6QFDzvmY/s400/na+est4.jpg" width="400" /></a></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 14px;"><br />
</span></div>Andréia soutohttp://www.blogger.com/profile/07652905235903117161noreply@blogger.com0